1923 жылы Семей билігі аралды қаламен байланыстыру үшін өткел салу туралы бастама көтерді.

В.Кашляктың «Семей Арабескілері» кітабында ХХ ғасырдың 20-жылдарына дейін қала тұрғындары аралға тек қайықпен жеткен. Билік бірнеше рет екі жағалауды байланыстыруға тырысты. Тіпті бөгет салу ұсынылды. Бірақ 1923 жылы 101 мың алтын рубльге ағаш көпір салу жобасы ұсынылды. Сонымен, 1925 жылы 1 сәуірде понтон көпірінің құрылысы басталды. Жұмыстар ұзаққа созылды және өткел келесі жылдың көктемінде ғана пайдалануға берілді. 

Әр көктемде өткелге зақым келді және жөндеуді қажет етті. 1928 жылы Понтон көпірі қайта салынды. Алайда мамыр айында қатты дауыл өткелді бұзып, оны өзен бетінде бөліп тастады. Содан кейін шығын шамамен 700 рубльді құрады. Алайда 1934 жылы көпір екі рет қирады. 

1947 жылы Семей өзені арқылы Киров атындағы мәдениет және демалыс саябағына уақытша және жиналмалы көпір салу жобасы бекітілді (ол кезде Бейбітшілік аралы осылай аталған). Бірақ өткел ешқашан салынбаған. 1948 жылы мамырда жаяу көпір салу туралы шешім қабылданды.

1951 жылы Семей арқылы өтетін тұрақты және понтондық көпірлердің құрылысы басталды. Екі жылдан кейін понтон көпірі пайдалануға берілді. Ол бойынша автобус қызметі іске қосылды. 1954 жылдың күзіне қарай тұрақты өткелдің металл тіректері дайын болды және оны жинауға 60 маман шақырылды. 1955 жылдың соңында барлық жұмыстар аяқталды. Көпірді мерзімінен бұрын пайдалануға берген инженерлер мен жұмысшылар марапаттарға ұсынылды.

Руслан Шакабаев, 018.kz

Материал В. Кашляктың «Семей Арабескілері» кітабы бойынша дайындалған

Сурет: Николай Мовчан, «Приртышье» өлкетану қоғамы